آقای کـاووسی خواننده شد ! + تصاویری از دختر و پسرش

فتحعلی اویسی هم به جرگه خوانندگان پیوست! این تازه ترین خبری است که خودش در گفت وگو با ما به آن اشاره کرد و نشان داد خواندن تیتراژهای سریال های شبانه، او را حسابی سر ذوق آورده است!

شاید نخستین نکته ای که به محض شنیدن اسمش به ذهن هر مخاطبی خطور کند، تکیه کلام ها و خنده های معروف و بامزه اش باشد؛ «دیجیتالم کجا بود؟» یا «دوگوله» که از آن دسته کلماتی بودند که تا مدت ها بین مردم دهان به دهان می چرخیدند و کهنه هم نمی شدند! تکیه کلام هایی که خودش می گوید آن ها را در بچگی از زبان این و آن شنیده و امروز تبدیل به گنجینه ای ارزشمند برای او شده اند.

بهانه گفت وگوی ما با «فتحعلی اویسی»، انتشار آلبوم موسیقی مشترک با پسرش علیرضا خان بود که به تازگی با نام «خونه دل» روانه بازار موسیقی ایران شده است؛ فتحعلی خان اویسی که خودش می گوید هنوز هم مردم او را به اسم آقای کاووسی، همان مدیر بامزه نشریه وزین شهر قشنگ می شناسند ، به همراه پسرش علیرضا و دخترش کتی مهمان زندگی ایده آل بودند .

داستان تکیه کلام های من برمی گردد به دوران کودکی ام که از این ور و آن ور و آدم های مختلف حرف های زیادی یاد می گرفتم و در گوشه ذهنم نگه می داشتم تا این که در «بدون شرح» بهترین موقعیت برای استفاده از آن ها پیش آمد و حسابی هم گل کرد. تمام این تکیه کلام ها را فی البداهه می گفتم، شاید اگر الان قرار باشد چنین کاری را در فیلم یا سریالی انجام دهم، نتوانم چون همان زمان بود که این کلمات از ذهنم تراوش می کرد!

هم در کارم عاشقم، هم در خانه ام

این که من هم بازیگر باشم و هم بتوانم نقش پدری ایده آل و کامل را برای خانواده و بچه هایم بازی کنم، درست است که تا حدودی سخت به نظر می رسد اما غیرممکن نیست. وجه تشابه بازیگری و پدر بودن، نشات گرفتن شان از منبعی به نام «عشق» است؛ زندگی و روابط پدر خانواده با اهالی خانه اش سرشار از عشق و محبت است و نسبت به همه آن ها احساس مسئولیت سنگینی می کند، زیرا بچه ها پاره تن پدر و مادرشان هستند و پدر و مادر خودشان را در وجود آن ها می بینند و البته برعکس این قضیه نیز صادق است، در هنر و بازیگری همچنین روابطی وجود دارد؛ مطمئنا در هر کار یا مسئولیتی که باشید، اگر آن را با عشق انجام ندهید، به هیچ وجه نمی توان به شما لقب انسان موفق داد. از آنجا که هم در عالم هنر و هم در سمت پدری شما با عشق طرف هستید، از هر دوی شان لذت خواهی برد و در کارت موفق می شوی، در غیر این صورت در هیچ کدام شان به سرمنزل موفقیت نخواهی رسید.

هنوز به من می گویند کاووسی!

اکثرا وقتی در اماکن عمومی هستم من را به اسم کاووسی صدا می کنند! همین الان که داشتیم با بچه ها می آمدیم پیش شما، خانمی از کنارمان رد شد و گفت «اِ کاووسی!» (خنده) چون سیلاب های فامیلی کاووسی و اویسی یک شکل است، همه من را با کاووسی می شناسند و هنوز با این اسم من را صدا می کنند. در کل سریال هایی که با یک بازیگر شناخته می شوند و در یادها می مانند، اغلب کارهای خاطره انگیزی خواهند شد. برای خودم هم جالب است بعضی افراد با وجود گذشت ۸ ۷ سال از بدون شرح، اسم خودم را نمی دانند اما همه شان کاووسی را می شناسند!

بازیگری، هووی خانواده من است

با توجه به حرفه ای که دارم، متاسفانه نتوانسته ام تا امروز آن طور که دلم می خواسته در کنار خانواده و فرزندانم باشم. از آنجا که در کارم نیز با عشق جلو رفته ام و از طرفی عاشق خانواده ام هم هستم، حرفه ام هوو یا رقیب عشقی سختی برای خانواده ام به حساب می آید. شما اگر ۲۹ روز به یک لیوان هم اظهار علاقه کنی و از صبح تا شب قربان صدقه اش بروی، بالاخره روز سی ام اهالی خانه تان کنجکاو می شوند بدانند این لیوان چیست که این همه هوش و حواس تان را با خودش برده، هیچ بعید نیست قبل از این که به خودتان بیایید، آن لیوان توسط همان اهالی خانه نیست و نابود شود! زمانی که جوان تر بودم، بارها اتفاق افتاده بود که ۶ ماه به خاطر کارم مجبور می شدم دور از خانواده ام باشم، بدون این که هیچ خبری از آن ها داشته باشم، مسلما اگر من هم جای آن ها بودم، صدایم در می آمد. اینجاست که بحث عشق به کار اجازه نمی دهد آن طور که دلت می خواهد زندگی کنی. البته وقتی یک مقدار سن بالاتر می رود، آن عشق به کار هم کم رنگ تر می شود، در رابطه با من هم همین طور است؛ شاید الان به هیچ وجه دیگر این ریسک را نکنم که مثلا ۶ ماه در یک ده یا شهرستان دور افتاده بدون این که از خانواده ام هیچ گونه اطلاعی داشته باشم و صرفا به خاطر علاقه ام به کارم دوام بیاورم چون دیگر آن جذابیتی که کارم باید برایم ایجاد کند وجود ندارد.

موسیقی را از کوروش یغمایی یاد گرفتم

داستان تهیه آلبوم موسیقی با پسرم علیرضا از زمانی شروع شد که او یک ترانه با نام «پسرم» را برای من ساخت و وقتی آن را گوش کردم، یک جورهایی تشویق شدیم با یکدیگر یک آلبوم موسیقی مشترک تهیه کنیم که بعد از مدت ها بالاخره مجوز انتشارش صادر شد. قبل از این که بخواهم در تیتراژ پایانی سریال ها ترانه بخوانم، می خواندم وگرنه جلوی آن همه استاد موسیقی و اهل فن، مگر می توانی همین طوری پشت میکروفن بایستی و برای این همه مخاطب برنامه بخوانی؟! خاطرم هست وقتی تیتراژ یکی از سریال ها را می خواندم، یکی از روزنامه ها نوشته بود «اویسی خواننده هم شد!» چند وقت بعد که با نویسنده آن مطلب حرف زدم، به او گفتم مرد حسابی مگر به همین راحتی است که هرکس دلش بخواهد بیاید در تلویزیون بخواند؟! این همه آدم موسیقیدان، ریتم شناس، صداشناس و… در صداوسیما فعالیت می کند، فکر کردی به این راحتی اجازه می دهند در رسانه ملی بخوانی؟ مگر می شود یک شبه کسی خواننده شود؟! قبل از انقلاب خانه ما دیوار به دیوار خانه «کورش یغمایی» و برادرانش بود و من هم موسیقی را از آن ها یاد گرفتم، از همان موقع هم می خواندم. زمانی هم که برای ادامه تحصیلم به آمریکا رفتم، یک دوره حرفه ای صدا دیدم و استادانم در آنجا تشویقم می کردند بخوانم و می گفتند، تو استعدادش را داری. بعد از آن مترصد یک فرصت مناسب بودم تا خودم را محک بزنم که بهترین موقعیت برایم فراهم شد و در تیتراژ پایانی یکی از سریال هایی که بازی می کردم، خواندم و حسابی هم گل کرد.

مشاوران کاری من

تا امروز هیچ وقت نه سفارش پسرم را به کسی کرده ام و نه سفارش دخترم را. اصلا خوشم نمی آید ببرم شان جایی و بگویم در کارهای تان از وجود این ها استفاده کنید! ولی اگر کسی از من بپرسد بچه هایت بازی می کنند یا نه، جواب مثبت می دهم. سر کار «دارا و ندار» عوامل گروه برای نقش دکتر دنبال یک جوان خوش تیپ می گشتند که از من پرسیدند علیرضا بازی می کند یا نه، من هم گفتم بازی می کند ولی باید خودتان با او تماس بگیرید و دعوت به همکاری اش کنید. خاطرم هست الان بچه ها باید سفارش من را به این ور و آن ور بکنند، نه من(خنده.) تمام سناریوها و فیلمنامه هایی که برای من می فرستند اول علیرضا و کتی باید تایید کنند و درصورت این اتفاق، آن کار را می پذیرم. البته کتی منتقد درجه یک من هم هست!

محبوب، نه مشهور

مسلما شهرت محسنات زیادی دارد اما شخصا دوست دارم بیشتر محبوب باشم تا مشهور چون این خواسته اکثر مردم است که محبوب باشند، وگرنه شهرت خالی که فایده ای ندارد! هیچ وقت دلباخته و دنبال شهرت نبوده ام ولی چون محبوبیت برتری محسوسی نسبت به شهرت دارد، دوست دارم این اتفاق برای من بیفتد.

اگر قاتل باشم باور نمی کنند

متاسفانه در ایران به کار طنز آنچنان که باید بها نمی دهند و جدی اش نمی گیرند! زمانی که می خواستم در کارهایم تغییر ایجاد کنم و از نقش های منفی و جدی به سمت نقش های طنز بیایم، واقعا می دانستم دارم ریسک بزرگی انجام می دهم چون اگر در طنز به موفقیت نمی رسیدم، دیگر هیچ راه برگشتی برای بازی در نقش های جدی برایم باقی نمی ماند چون مثلا اگر می خواستم در یک فیلم نقش قاتل را بازی کنم و هفت تیر بکشم، تماشاگر دیگر باور نمی کرد من قاتلم و می گفت برو بابا تو که این کاره نیستی یا به محض این که تفنگم را درمی آوردم، تماشاگران می زدند زیر خنده! یا تماشاگران دیگر باور نمی کنند من ایلچی سربدارانم و می توانم آدم بکشم، می گویند این کاووسی سربداران است! وقتی طنز را انتخاب کردم، دیگر راهی برای بازگشت به نقش های جدی برایم باقی نمانده، البته خیلی دوست دارم یک نقش جدی را تجربه کنم و ببینم عکس العمل مخاطبان نسبت به آن چیست و آیا قبولم می کنند؟ شاید خیلی ها یادشان نباشد یا حتی ندانند که من بازی ام را با نقش های جدی و تا حدودی منفی در سینما آغاز کردم. بی میل نیستم اگر پیشنهاد خوبی برای بازی در نقش های جدی داشته باشم دوباره اینگونه نقش ها را تجربه کنم چون دوست دارم یواش یواش دوباره به سمت این نقش ها برگردم، به همین دلیل در حال آهسته حرکت کردنم. البته شک نداشته باشید در همه جای دنیا خنداندن آدم ها با وجود مشکلات و دغدغه های زندگی شان بسیار کار مشکلی است،

سر کار «دارا و ندار» عوامل گروه برای نقش دکتر دنبال یک جوان خوش تیپ می گشتند که از من پرسیدند علیرضا بازی می کند یا نه، من هم گفتم بازی می کند ولی باید خودتان با او تماس بگیرید و دعوت به همکاری اش کنید

تعصب زیادی روی پدرم دارم

من و علیرضا مشاوران پدر هستیم و همیشه راجع به کارهایی که قرار است بازی کند با هم مشورت می کنیم. ویژگی پدر این است که در خصوصیات اخلاقی اش هیچ چیز بدی ندارد. بسیار مهربان، شوخ طبع و خوش اخلاق است. بارها اتفاق افتاده به خاطر فشار کاری، فرصت نکرده چند روزی ما را ببیند و نمی تواند از کارش بزند، به همین دلیل ما سراغش می رویم و سر لوکیشن همدیگر را می بینیم. شغل پدرم را خیلی دوست دارم و اصلا به این موضوع فکر نکرده ام که کاش شغلش چیز دیگری بود. اگر کسی از کار پدرم انتقاد صحیح و بجا بکند، به هیچ وجه ناراحت نخواهم شد اما در کل تعصب زیادی روی پدرم دارم. خیلی اوقات دلم برای پدرم تنگ می شود و یکهو هوس می کنم با هم حرف بزنیم، بنابراین سریع گوشی تلفن را برمی دارم و به او زنگ می زنم، همیشه هم حرف های محبت آمیز زیادی بین ما ردوبدل می شود. مسلما هم من و هم علیرضا به حمایت و پشتیبانی پدرمان نیاز داریم اما هیچ وقت دوست نداریم از نامش برای منافع خودمان سوءاستفاده کنیم. من هم در چند کار بازی کرده ام و به تازگی در ۲فیلم حضور داشته ام درآینده اکران خواهند شد.

پدر ایده آل ۸۰ درصدی من

خیلی برایم مهم است پدرم در چه کاری بازی کند، همیشه قبل از پذیرفتن پیشنهادهای مان هم من به او مشورت می دهم و هم او به من توصیه های لازم را می کند. یک بازیگر واقعا مجبور است تمام انرژی اش را صرف کارش کند، پدر هم همین طور است و اغلب بعد از این که از سرکار به منزل می آید، سعی می کنیم زیاد مزاحم استراحتش نشویم. اگر پدر فرصت اندکی هم برای ما در نظر بگیرد، همان زمان آنقدر شوخ طبع و خوش اخلاق هست که تمام دوری های مان جبران می شود. هیچ وقت نمی توان پدری را کامل و ایده آل دانست اما فکر می کنم پدر من با تمام مشغله های کاری که داشته، ۸۰ درصد حق پدری اش را ادا کرده. دلیلی نمی بینم از اسم پدر برای راه انداختن کار خودم سوءاستفاده کنم! البته بارها پیش آمده وقتی برای انجام کاری به محلی رجوع کرده ام، وقتی فامیلی ام را فهمیده اند و شباهتم به پدر را دیده اند، حسابی با من خوش وبش کرده اند.

داستان آلبوم موسیقی من و پدر

تیتراژ سریال «بدون شرح» که ترانه اش را یغما گلرویی گفته بود را من خواندم که حسابی گرفت و به فاصله یکی دو سال بعد پدر تیتراژ سریال «کمربندها را ببندیم» را خواند و استقبال زیادی از سوی مردم شد و درخواست کردند من و پدر در کنار هم یک آلبوم مشترک ارائه کنیم. تا این که ترانه ای به نام «پسرم» را ساختم و کار خیلی خوبی از آب درآمد و من و پدر کم کم به این فکر افتادیم که یک آلبوم مشترک با هم بسازیم . البته این کار به دلایل مختلف چند سالی بعد از ساخته شدن پشت خط ماند و به تازگی آماده پخش شده است. در این کار ترانه تیتراژهای سریال هایی که من و پدر خوانده ایم در کنار چند ترانه دیگر وجود دارد و آلبوم بسیار خوبی شده است. آقایان افشین یداللهی و یغما گلرویی ترانه های این آلبوم را سروده اند و تعدادی از ترانه های آلبوم را نیز آقای امید حجت ساخته است، ضمن این که همه نوع سبکی از موسیقی در این آلبوم وجود دارد.